Been there ,done that.Κατι καταπιεζεις και δεν εισαι απολυτα ειλικρινης με τον εαυτο σου.Δεν εισαι ηρεμος μεσα σου και γι'αυτο ολος ο θυμος/ζηλια.Η καταθλιψη ειναι καταπιεσμενος θυμος.Λες ομως οτι κατι πανω σου διψα για ζωη.Εγω εκει θα κρατηθω.Ο φοβος υπηρχε και θα υπαρχει,απλα εξαρταται τι δεσμους θελεις να εχεις με αυτον.Θα προτεινα να ριξεις μια ματια εσωτερικα για το τι μπορει να σημαινει το σκοταδι σου και τι το κανει τοσο γοητευτικο;Μηπως επειδη υπαρχει το βολεμα;Μηπως επειδη δε χρειαζεται πολλη προσπαθεια και διεκδικηση για κατι καλυτερο;Μηπως γιατι ο πατος δεν σε πληγωνει περισσοτερο;Μηπως φοβασαι την αποτυχια και το να παρεις ρισκα;Μην αφηνεις το χρονο να περνα ανεκμεταλλευτος.Ξερω μπορει να σε πονα που μοιαζουν οι αλλοι να τα εχουν ολα figured out,αλλα ολοι ανθρωποι ειμαστε με τις ιδιες ανασφαλειες και τους ιδιους φοβους πανω κατω.Αγκαλιασε το ,μη σε πολεμας αλλο και απλα αποδεξου καποια πραγματα.Μου αρεσει να θυμαμαι κατι που ειχε πει καποια στιγμη ο Gauss εδω "οτι απο το γεγονος πως δεν εισαι ικανοποιημενος απο τη ζωη σου δεν τεκμαιρεται η αδικια".Παρε τη ζωη στα χερια σου.Την αυτολυπηση την προσπαθησες ,προχωρα σε καμια αλλη εναλλακτικη..