Μα δεν ειπε κανείς να μην κλάψεις ή να μην πενθήσεις την απώλεια. Απλά η μπάλα χάνεται όταν βάζετε τον άλλον σαν επίκεντρο! Κι εγώ χώρισα απο μια σχέση 2 χρόνων, αλλά η ψυχαναλύτρια που έβλεπα τότε ξέρεις πως με βοήθησε? Δείχνοντας μου ότι έπρεπε να κλάψω για τον εαυτό μου! Βάλαμε ως επίκεντρο εμένα, όχι το που ειναι, τι κάνει, πότε μπήκε στο facebook, που πήγε για καφέ, προχώρησε δεν προχώρησε... Τίποτα από όλα αυτά. Επικεντρωθήκαμε σε εμένα, έκλαψα, δεν έβγαινα απο το σπίτι μου, ναι έκανα όλα τα "φυσιολογικά" ενός χωρισμού. Αλλά στόχος μου ήταν να σταθώ στα πόδια μου και να λέω ότι είμαι μόνη και όχι χωρισμένη!