Μας βάζουμε δύσκολα...Πρώτον, ποτέ κανείς δεν έχει μπει στο μυαλό του άλλου. Πόσο μάλλον μέσω ενός πληκτρολογίου. Ποτέ δεν θα μάθουμε γιατί μια ψυχή αισθάνεται την ανάγκη να γράψει μια εξ. Είναι πραγματική ανάγκη για στήριξη;! Ανάγκη για προσοχή;! Για τρολλάρισμα;! Ποιός ξέρει... το ίδιο ισχύει και για τους σχολιαστές. Είναι απλά στεγνά όπως το λέει η λέξη. Σχολιασμός. Δεν είναι κανάκευμα. Δεν είναι συμπαράσταση. Δεν είναι καν βοήθημα. Είναι σχολιασμός. Κοκ. Ο εκάστοτε σχολιαστής, διαλέγει εν τέλη τη φύση των σχολίων του. Ανεξαρτήτως εξομολογητή. Άλλος θέλει να είναι ειρωνικός, άλλος αστείος, άλλος προσβλητικός, άλλος φιλικός, άλλος κυνικός κλπ. Επιλογή του καθενός!! Και όποιος έχει αντίρρηση, ας το εκφράσει! Ο/η εκάστοτε εξ πρέπει απλά να ξεδιαλέξει τα σχόλια που προτιμά να κρατήσει. Η ερώτηση: «μα γιατί σχολιάζουν προσβλητικά»; Γιατί έτσι... γιατί δεν «&@ησαν χθες το βράδυ. Γιατί δεν έχουν παιδεία... γιατί, γιατί, γιατί!! Όταν κάποιος κάνει μια εξ. σοβαρά, αναζητώντας μια άποψη/ένα σχόλιο, ξέρει και να διαλέγει τα σχολια που αξίζουν προσοχής. Όταν κάποιος κάνει μια εξ. για να ακούσει πόσο γαμάτος, άτυχος, ερωτευμένος είναι και δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να ποθεί ο εαυτούλης του καθενός μας, θα έχει θέμα με όλα τα σχολια που δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες του. Always true. Αλλιώς θα υπάρχει θέμα. Προσωπική άποψη πάντα.