Όταν ήμουν δόκιμος, πριν από καμιά 20αριά χρόνια, είχα έναν υποδιοικητή που μου έκανε τη ζωή δύσκολη. Είχα όμως συχνά και κάποια διαστήματα ηρεμίας. Αυτές που έπονταν παρτίδας μπιλιάρδου στο μαγαζί του χωριού. Τον πελεκούσα και με άφηνε ήσυχο για καμιά βδομάδα κάθε φορά.