Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Ως φοιτητής, είχα ζήσει αξέχαστες στιγμές διασκέδασης σε καρναβάλια. Το βασικό συστατικό ήταν η παρέα. Αρκεί να έχεις τη μαγιά, δηλαδή 2-3 άτομα και ένα μπουκαλάκι μαυροδάφνη. Έπειτα, εάν έχεις διαλέξει καλό μαγαζί και ξηγιέσαι όμορφα στη διασκέδαση, βρίσκεις κι'άλλα άτομα πάνω στο ξεφάντωμα. Φέτος, έτυχε να πάρω μια πολύ μικρή ιδέα από το Mardi Gras σε μια μεγαλούπολη του αμερικανικού νότου. Μ'αρεσε το γενικότερο κλίμα, αλλά όντας μόνος (μιας και είχα πάει στο πλαίσιο δουλειάς), ομολογώ ότι δεν το χάρηκα. Ομολογώ ότι είχα 2-3 ευκαιρίες να πιάσω επιτόπου παρέα (οι αμερικάνοι είναι χύμα στη διασκέδαση), αλλά άμα πέσει ο διακόπτης της εσωστρέφειας μου, μάμησε τα... αυτοκαταστροφή. Εξομολόγηση στην εξομολόγηση :P