Χθες διάβαζα ένα άρθρο για τους μοναχικούς ανθρώπους. Αναφερόταν όχι σε αυτούς που είναι μόνοι από ανάγκη, αλλά από επιλογή. Έλεγε πάνω κάτω, ότι αυτοί οι άνθρωποι παρότι μόνοι, τα έχουν καλά με τον εαυτό τους και περνάνε καλά γιατί αυτό είναι που θέλουν. Πιστεύω ότι ο μοναχικός άνθρωπος από επιλογή ακολουθεί την συμβουλή του Καβάφη στο ποίημά του "Όσο μπορείς".Η περίπτωσή σου όμως δεν είναι τέτοια. Το πρόβλημά σου, δεν είναι ότι είσαι μόνη, το βαθύ, βαθύτερο πρόβλημά που έχεις, είναι ότι αισθάνεσαι άσχημα που είσαι μόνη. Και εφόσον είναι έτσι, τα πράγματα είναι πολύ - πολύ απλά. Ακολούθησε όλους τους κοινωνικούς κανόνες: χαμογέλα, πίεσε τον εαυτό σου να χαμογελά ακόμα και εάν "δεν το έχεις", μην πιάνεις βαριά θέματα σε παρέες τουλάχιστόν αρχικά, ντύσου καλύτερα, πήγαινε κομμωτήριο, περιποιήσου τον εαυτό σου, γίνε ποιο κοινωνική, βγες από την μούχλα, χαμογέλα.Εάν δεν μπορείς να κάνεις τίποτα από όλα αυτά, λόγο ανασφαλειών ή άλλον προβλημάτων, ένας ψυχαναλυτής μπορεί να σε βοηθήσει. Κάνε τον αυτόν, καλύτερό σου "φίλο" για ένα μήνα και θα δεις αποτέλεσμα. Εγγυημένο.