Κορίτσι μου, η μητερα σου έχει πολύ λάθος συμπεριφορά, δε φταις εσυ γιαυτο. Καποιος ειδικος ισως να βοηθουσε τη μεταξυ σας σχεση, η οποια ειναι πλεον "κατεστραμμένη", όμως δε χανετε κατι αν προσπαθήσετε. Δεν ξερω αν πραγματικά υπάρχει μητέρα που να μην αγαπάει το παιδι της. Καποιες ισως εχουν τετοιο χαρακτήρα που δε μπορει να δωσει αγαπη γενικά, ή αγαπούν με λαθος τροπο. Αυτο που ένιωσα διαβάζοντας την εξομολ. σου είναι οτι η μητέρα σου φοβαται μη φυγεις. Δεν ξερω αν σε αγαπαει, καταβαθος αυτο πιστευω και θα ηθελα να ισχυει. Εστω και τωρα, πηγαίνετε σε καποιον ψυχολογο. Θα χρειαστει πολυς καιρός ισως, αλλα η σχεση μανας-παιδιου ειναι θεμελιωδης για την διαμόρφωση του χαρακτηρα ενος παιδιου, και αφου η δικη σας εχει υποστει τετοιο πληγμα, δεν ξερω πως θα σε επηρεάσει στο μελλον στα δικα σου παιδια. Καλη δύναμη και υπομονη.