Κάνει τρελή ζέστη και με φούντωσες χειρότερα εξομολογούμενε! Που θες και συμβουλή!Σορυ, αλλά θα αγνοήσω το "πρόβλημά" σου και θα προχωρήσω σε προσωπικό παραλήρημα και απορίες:Τι στο καλο θέλετε από τη ζωή σας και τι σκ@τ@ πίτουρα έχετε στο κεφάλι σας όλοι εσείς οι δεσμευμένοι που όχι μόνο το έχετε ευκολάκι και μέρος του προγράμματος να ξενοπηδάτε, αλλά κάνετε και παράλληλη σχέση;Παντρεμένος μπορεί να μην ήσουν ακόμα όταν άρχισες με τη συνάδελφο, αλλά σύμφωνα με όσα λες ήσουν αρραβωνιασμένος και σε μια σχέση κοντά 4 ετών! Αυτή δε, παντρεμένη και με παιδί!Δηλαδή, οι "στάνταρ" σχέσεις σας τι ρόλο παίζουν για εσάς; Τις έχετε ως κοινωνικό αξεσουάρ, για να λέτε στον περίγυρο ότι "έχω σχέση/είμαι αρραβωνιασμένος/είμαι παντρεμένη", αλλά από ουσία μηδέν και κρατάτε και μάτια και φερμουάρ ανοιχτά (προφανώς συχνά και καρδιά) για την επόμενη κατάκτηση;Κι εγώ σου λέω είσαι σε μακροχρόνια σχέση, αρραβώνα ή γάμο και συνειδητοποιείς ότι η σχέση αυτή καλώς ή κακώς και παρά τις αρχικές προθέσεις έκανε τον κύκλο της για σένα και σου έχει τελειώσει. Ως εκεί, θεωρητικά θεμιτό. Γιατί δε χωρίζεις ντόμπρα και σταράτα, να μείνεις και συ ελεύθερος να κάνεις ό,τι γουστάρεις και χωρίς να τα φορτώνεις στην πλάτη κανενός; Γιατί είσαι τόσο θρασύδειλος/η;Φτάνουμε όλοι μας κοτζάμ γαϊδούρια ηλικιακά, σπέρνουμε και παιδιά που θα πρέπει να αναθρέψουμε και να καθοδηγήσουμε, τρομάρα μας, αλλά κανείς δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του, ούτε στηρίζει υπεύθυνα τις επιλογές του. Ο γάμος αγαπητέ, ή όποια άλλη μορφή μακρόχρονης ή και ισόβιας δέσμευσης επιλέγει κανείς, εξυπακούεται ότι δε θα είναι ρόδινη πάντα και ότι θα έχει ζόρια και αλλαγές. Είναι απόλυτα φυσικό, γιατί μιλάμε για σχέσεις ετών, σχέσεις που φέρουν (υποτίθεται) το βάρος φάσεων ζωής και δημιουργίας νέων ανθρώπων και ενός πυρήνα ανθρώπων. Από ένα σημείο και μετά φυσικά και δε μιλάμε για το ποιος και τι του κ@υλώνει του καθενός (συγχωρήστε μου τα Γαλλικά σήμερα), αλλά για επιλογή πορείας ζωής. Γι'αυτό πρέπει να έχουμε τη στοιχειώδη ειλικρίνεια και ωριμότητα, ώστε να έχουμε απόλυτη επίγνωση των λόγων που μας οδήγησαν σε αυτή την επιλογή. Εν ολίγοις, το νιώθεις 100% να είσαι σε μια σχέση, αργότερα σε ένα γάμο, καλό μου; Καλώς, προχώρα. Είσαι σε μεσοβέζικη ή σε "κρύα" φάση; Μη βασανίζεις και τον άλλον άνθρωπο. Ναι οκ, πάντα ένας χωρισμός θα είναι επίπονος, άβολος και θα έχει συνέπειες και παρελκόμενα οικογενειακά και κοινωνικά πολλές φορές, αλλά θα κάνει τον κύκλο του και θα περάσει. Man up και δέξου τις συνέπειες.Τώρα εσύ έτσι όπως τα κάνατε, τι να πω, καλά μυαλά. Τουλάχιστον βάλτε σε πρώτη μοίρα τις ανάγκες των ίδιων των παιδιών που περνάνε αυτό το τραύμα και όχι απλά το πώς θα τους γίνεις αρεστός.
