Ώρα 4 μ.μ. Σχολάω η έρμη και λέω να πάω να ψωνίσω τα χρειώδη (αγγουράκια Κνωσού-ne ti?, iceberg, κιμά για κεφτεδάκια, κουακόλα για το γιο, πατάτες για τα κεφτεδάκια, φετούλα για τις πατάτες και τα κεφτεδάκια, μια 6άδα νερά, τροφή για τη γάτα, γιαούρτια κατσικίσια και καφέ για τον πατέρα και ότι άλλο ήθελε αυθόρμητα προκύψει) για τις επόμενες 2-3 μέρες. Σοφά (τελικά) σκεπτόμενη αποφασίζω να πάω σε ένα κοντινό, σχετικά μικρό (βαριά βαριά καμιά 300αριά τετραγωνικά), συνοικιακό σούπερ μάρκετ μεγάλης αλυσίδας. Ώρα 4:30 μ.μ. Μπαίνω επιφυλακτική για το τί θα βρω μπροστά μου. Προς έκπληξή μου, είμαστε άντε το πολύ 10-12 πελατάκια στο μαγαζί. Προχωράω ενθουσιώδης να τελειώνω μάνι-μάνι με τα ψούνια, να πάω στο σπιτάκι μου η βιοπαλαίστρια. Τελευταίο ψώνιο ήταν το ψωμί για τοστ (για τις βραδινές λιγούρες, ξέρετε). Αυτά βρίσκονται έναντι των ταμείων. 2 πελάτες εξυπηρετούνται ήδη με ήρεμους ρυθμούς. Δίπλα η είσοδος/έξοδος. Γυρνάω πλάτη να δω τις προσφορές και σε λιγότερο από 2 λεπτά ακούω ποδοβολητά και κραυγές. Γυρνάω αφού έχω τσακώσει τα τοστάκια και έκπληκτη βλέπω να μπαίνουν σωρηδόν οικογένειες με αμείωτο ρυθμό, μπαμπάς καρότσι, μαμά καρότσι και ο καθένας τσακωμένο από τον σβέρκο ένα πιτσιρίκι και να μακελεύουν τα πάντα. Από μπύρες, νερά, αλεύρια, μακαρόνια, μπισκότα, παξιμάδια, ρύζια, κατεψυγμένα, χαρτιά υγείας (φυσικά), μέχρι αφαλατικά για το μπάνιο και κρέμες χεριών. Ορμάω στο ταμείο πανικόβλητη πριν πετάξουν και εμένα μέσα στα καρότσι μαζί με τα ψώνια μου και σταυροκοπούμενη (δεν είμαι καν θρήσκα) βγαίνω σπρώχνοντας και αγκωνιάζοντας τους εισερχόμενους.Ώρα 5:12 μ.μ. Έφτασα αισίως σπίτι. Ώρα 6:00 μ.μ. Το κεφτεδάκια/πατατούλες/φετούλα είναι το απόλυτο greek freaking comfort food τελικά.#Άντε κάντ' ολοί στην μπάντα. Βήχει και γουστάρει η Σαλονικιά! (κλεμμένο)
