Ειδικά η κλιματική αλλαγή καθιστά απόλυτα αναγκαία την ενίσχυση του ρόλου των κρατών και της διακρατικής συνεργασίας, με αποτέλεσμα να παραμερίζονται δικαιολογημένα οι πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις μιας μερίδας του αναρχικού κινήματος που ονειρεύεται τη σταδιακή και αργή συρρίκνωση του κράτους στο βαθμό που οι κρατικοί θεσμοί του θα αντικαθίστανται από αυτοοργανωμένες δομές. Από την άλλη, εάν αποτύχουμε στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, στα θύματά της θα περιλαμβάνεται πιθανότατα και το κράτος, καθώς είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα συμπαρασυρθεί από την πλήρη κατάρρευση του τρόπου ζωής που γνωρίζαμε ως τώρα. Και τότε, όταν η ζωή και η κοινωνικότητα θα διέπονται από κανόνες τύπου Μαντ Μαξ, όλοι -ακόμα και οι αναρχικοί- θα καταλήξουν να νοσταλγήσουν το κράτος...