Η εντύπωση που έχω αποκομίσει από την όλη φάση είναι πως Ερντογάν και Τραμπ παίζουν ένα προσυμφωνημένο θεατρικό όπου ο Ερντογάν παίρνει ό,τι θέλει με ένα μίνιμουμ κυρώσεων για να κρατηθούν τα προσχήματα από πλευράς αμερικανών. Ο Τραμπ σύρεται σε αυτό το θέατρο διότι απλά δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά: ο ρόλος της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ και στα διάφορα ανοιχτά μέτωπα (Συρία, Ιράν) είναι θεμελιώδης κι αναντικατάστατος και το μέγεθός της δεν επιτρέπει ουσιαστική άμεση κι ακίνδυνη αποσταθεροποίησή της.Οι προσπάθειες να παραμεριστεί ο Ερντογάν (πραξικόπημα, οικονομικές κυρώσεις –επίθεση στη λίρα) δεν είχαν ουσιαστικά αποτελέσματα (οι εκλογές δείχνουν πως παραμένει πολύ ισχυρός) και ο χρόνος πλέον πιέζει (οι αμερικανικές εκλογές πλησιάζουν).Για ακόμη μια φορά αποδεικνύεται πως ο Ερντογάν είναι από τους ικανότερους ηγέτες παγκοσμίως, πως έχει ξεκάθαρη άποψη του παγκόσμιου γίγνεσθαι, πως ΕΕ και ΝΑΤΟ τον έχουν περισσότερο ανάγκη από ό,τι αυτός (έξοχοι οι χειρισμοί του σε ό,τι αφορά την εκμετάλλευση των αποτελεσμάτων των ηλιθιοτήτων των Δυτικών –κύμα μεταναστών που άλλαξε το πολιτικό σκηνικό σε ΕΕ), πως είναι αδίστακτος σε ό,τι αφορά την υπεράσπιση των τουρκικών συμφερόντων (χειρίζεται εδώ και χρόνια Τραμπ και Πούτιν κατά το δοκούν) κι όλα αυτά σε καιρούς δύσκολους για την τουρκική οικονομία.Επίσης είναι πλέον ολοφάνερο πως η ΕΕ δεν είναι διατεθειμένη να τον ..στεναχωρήσει κάνοντας ό,τι οφείλει να κάνει υπερασπιζόμενη ουσιαστικά την Κύπρο. Αφενός οι οικονομικές σχέσεις κάποιων εταίρων με την Τουρκία είναι αδύνατον να θυσιαστούν εξαιτίας της δεδομένης μικρούλας Κύπρου αφετέρου ένα κύμα μεταναστών θα αποσταθεροποιούσε επιπλέον κάποιες κυβερνήσεις που δεν στέκονται καλά στα πόδια τους (Γερμανία, και λόγω υγείας της Μέρκελ).Επιπλέον κανείς δεν φαίνεται να έχει κάποιο ολοκληρωμένο σχέδιο για ολόκληρη την περιοχή (Λιβύη, Συρία, Ιράν, Ισραήλ, Υεμένη).
