Πολύ συχνά (όχι πάντα), μια κοινωνία που καταπιέζει άλλους μπορεί να είναι αρκετά έως πολύ ανεκτική ανεκτική απέναντι στα δικά της μέλη. Και, από την άλλη, πολύ συχνά δυστυχώς, ο καταπιεσμένος και εξαθλιωμένος στρέφεται πολύ εύκολα στην "εύκολη λύση" της θρησκείας ή μιας χοντροκομμένης ιδεολογίας. Γενικότερα πάντως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το Ισραήλ είναι μια απίστευτα σύνθετη κοινωνία όπου μπορεί να βρει τα πλέον αντίθετα πράγματα [σκληρούς στρατοκράτες, εθνικιστές, ακροδεξιούς αλλά και ένα σημαντικό και ηρωικό κίνημα ειρήνης και ανθρωπίνων δικαιωμάτων (ακόμα και για τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα του εχθρού μαχητή)καθώς και πολλούς αρνητές στράτευσης, υπερορθόδοξους φανατικούς θρησκόληπτους Εβραίους μπροστά στους οποίους οι Ιρανοί μουλάδες φαίνονται πανκιά, απόλυτα σύγχρονη νεολαία της οποίας ο τρόπος ζωής δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από τις Δυτικές μητροπόλεις, άκρατο νεοφιλελευθερισμό αλλά και αρκετά εναπομένοντα σοσιαλιστικά κιμπούτζ, απίστευτα διεφθαρμένους πολιτικούς και δυναμικότατη κοινωνία των πολιτών...).
