Πολλοί ευρωπαίοι και μη, μη έχοντας άμεση και καθημερινή γνώση της εδώ πραγματικότητας και επειδή μεσολαβεί και το εμπόδιο της γλώσσας (που δεν είναι η αγγλική για να γίνεται κατανοητή από όλους) έχουν την εντύπωση ότι ο Alexis με την πάροδο του χρόνου και την κυβερνητική εμπειρία "σοβάρεψε", "ωρίμασε" και ότι βρίσκεται πλησιέστερα στα πρότυπα ενός "σύγχρονου", δυτικού ηγέτη που έχει συνείδηση της θέσης, του ρόλου του και της πραγματικότητας. Φευ! Δεν είναι απλώς οικτρά η πλάνη, είναι αδιανόητη. Δεν χωράει καν στο μυαλό οποιουδήποτε νοήμονος ανθρώπου που καταλαβαίνει ελληνικά και έχει στοιχειώδη γνώση της ελληνικής καθημερινότητας. Είναι επί παραδείγματι σαν να λέμε ότι ο Σεφερλής παράτησε την επιθεώρηση και πλέον ανεβάζει Shakespeare και Beckett - όχι εδώ, όχι στο Δελφινάριο, αλλά στο Λονδίνο, στο Old Vic. Όχι στα ελληνικά, στα αγγλικά. Και στην πρώτη σειρά τον χειροκροτούν κατενθουσιασμένοι για την performance η Maggie Smith, ο Ian McKellen και η Judi Dench. Και καπάκι σηκώνεται κι ο μακαρίτης ο Peter O' Toole απ' τον τάφο για να συμμετάσχει στην αποθέωση.