Μισό, μισό...Η Αθήνα πρέπει να είναι η μοναδική πόλη του κόσμου που τα κράσπεδα στα πεζοδρόμια ήταν μαρμάρινα. Μαρμαρο Υμηττου. Τα τελευταία χρόνια αντικαθίστανται από τσιμεντένια.Guess what. Κάποιοι τα έσπαγαν για πολεμοφόδια στις πορείες που διέλυσαν την Αθήνα (2008-2014).Όσο κακούς δημάρχους μπορεί να είχαμε καμία ευρωπαϊκη πόλη, μετά το τέλος των πολέμων της Γιουγκοσλαβίας, δεν έχει ζήσει κάτι τόσο κοντινό σε πόλεμο όσο η Αθήνα.Το γεγονός οτι είμαστε εξοικειωμένοι με την καταστροφή (πχ κάψιμο οροφής Πολυτεχνείου 1994 και μετά το γκράφιτι- μουτζούρα που το καλυψε) δεν αλλάζει αυτό που ειναι: καταστροφή.Αυτό αλλάζει ή με χρόνια οικονομική άνοδο σε συνδυασμό με παιδεια και κουλτουρα ή με αστυνόμευση επιπέδου Τζουλιάνι.Δεν μπορεί να φταίει ο Δήμος για όλα. Η καθαριότητα είναι ευθύνη του Δήμου. Το ότι η μισή Ελλάδα έχει πετάξει πέτρα από σπασμένο πεζοδρόμιο της Αθήνας είναι μια άλλη κουβέντα. Καθώς και το ότι η άλλη μισή το ανέχεται. Δεν το θεωρεί παράλογο και τρελό.Ή όπως μου είχε πει ένας φίλος Δεκέμβρη του 2008 όταν δίπλα μας σπαγαν τα σκαλιά από τα Προπύλαια και εγώ πήγα να κάνω φασαρία "άσε τα παιδιά να μαζέψουν υλικό να ξεκινήσει το μπαχαλο".Αλλά από εμάς κανείς δεν ασχολείται με τον Γιώργο Αγγελόπουλο (Γρηγόριος Ε') που είναι στα Προπύλαια. Χασκογελαμε όλοι όμως με το "βιβλίο" του Γιώργου Αγγελόπουλου (Ντανου).Δεν φταίει ο Δήμος γι'αυτό.