Είμαι πενήντα ετών. Δεν θα σχολιάσω πως αντιμετωπίζεται μια γυναίκα μετά τα πενήντα, τα ξέρετε όλες και όλοι. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η εύρεση εργασίας. Κάνεις δεν με παίρνει για δουλειά. Ούτε καν σαν καθαρίστρια, ούτε σαν λαντζέρα. Και ο μεγαλύτερος ρατσισμός που αντιμετωπίζω, λυπάμαι που θα το γράψω, είναι από γυναίκες. Τις περισσότερες απορρίψεις τις έχω δεχτεί από γυναίκες. Ακόμα και σε σάιτ που εκποιώ πράγματα μου για να μπορέσω να επιβιώσω, δέχομαι χλευαστικά σχόλια, περισσότερα από γυναίκες. Όταν ρώτησα κάποια «κυρία» γιατί στον φούρνο θέλει πωλήτρια μέχρι τριάντα ετών, μου απάντησε «τι να σε κάνω ΜΩΡΗ εσένα, πενήντα χρόνων, ο κόσμος θέλει να βλέπει κοριτσάκια» . Δεν ξέρω τελικά αν το πρόβλημα είναι το αντίθετο φύλλο ή εμείς οι ίδιες που δεν σεβόμαστε το φύλλο μας!!!