Απλά να ξέρουμε ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν κάθετη και όχι οριζόντια εφαρμογή. Ήτοι, υπεύθυνη για την παραβίασή τους είναι πάντα μία χώρα. Ποτέ μία εταιρεία ή ένας άνθρωπος.Άρα είναι ευθύνη των χωρών να διαμορφώνουν ένα νομοθετικό πλαίσιο το οποίο να μην παραβιάζεται. Πχ ρυπαίνει το εργοστάσιο της εταιρείας τάδε. Είναι ευθύνη της χώρας που βρίσκεται το εργοστάσιο της εταιρείας να το κάνει να μην ρυπαίνει.Κάπου εκεί αρχίζει το αστείο με χώρες όπως η Κίνα. Ναι έχουν πολλούς φτωχούς. Ναι, ρυπαίνουν σα διαόλοι. Το αυτό και οι ΗΠΑ. Θα είμαστε πιο επιεικείς με την παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων από οικονομίες ανερχόμενων χωρών; Σε μια σειρά θεμάτων όπως η ελευθερία της έκφρασης και το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη αυτό ισχύει. Η διεθνής κοινότητα κάνει αβαβά όταν η παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν γίνεται από μία δυτική χώρα.