Οι τρόποι κοινωνικοποίησης που ανέφερα δεν είναι αποκλειστικά για γυναίκες...θα συμφωνούσα μαζί σου,αν δεν είχα αντιμετωπίσει απίστευτο σεξισμό και ως γυναίκα και κυρίως ως επαγγελματίας...και ναι,ίσως έμεινα στα θετικά στοιχεία της ιστορίας μου,αλλά τα στριμώγματα στην τουαλέτα από μεθυσμένους θαμώνες και οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις στον χώρο εργασίας μου,δεν ταίριαζαν με τον αισιόδοξο τόνο που ήθελα να δώσω στην απάντησή μου προς τον εξομολογούμενο...Προσωπικά,απέκτησα γερό στομάχι,έστρωσα χαρακτήρα,δούλεψα σε δύσκολες συνθήκες και θεωρώ ότι κάτι αποκόμισα από την εμπειρία...δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα η ζωή εκεί,ούτε οι γαμπροί έκαναν ουρά...και ναι,αν πήγαινε στην επαρχία ένας 25άρης ορεξάτος,χαμογελαστός,δουλευταράς,κοινωνικός τύπος,πιστεύω ότι δεν θα πήγαινε χαμένος...και στην τελική,αυτό που πιστεύω είναι ότι αν κάτι δεν σου ταιριάζει,το αφήνεις...αλλά από επιλογή,όχι από μιζέρια...αυτά τα λίγα... :)