Ας πω κι εγώ την ιστορία μου...στα 25,άνοιξα δική μου επιχείρηση στην επαρχία...μεγαλωμένη στην πόλη,η μόνη μου επαφή με το χωριό ήταν στα πανηγύρια...οπότε το πολιτισμικό σοκ,ήταν τεράστιο...ήμουν αποφασισμένη να αποδείξω σε όλους,ότι θα τα καταφέρω,οπότε δεν γκρίνιαξα ποτέ...25 χρονών,γυναίκα,ελεύθερη...το τι άκουσα δεν περιγράφεται...αν ζούσαμε στον μεσαίωνα,θα με έκαιγαν ως μάγισσα(είχα και βαμμένο κόκκινο το μαλλί τότε τρομάρα μου!!).Δεν το έβαλα κάτω...Για να ενταχθώ,έκανα τα πάντα!Μπήκα στον πολιτιστικό σύλλογο,πήγαινα στα καπή και στα σχολεία και έκανα κάποιες ομιλίες σχετικά με την δουλειά μου,έπαιρνα μέρος σε όλες τις εκδηλώσεις,παρακολούθησα δεκάδες αγώνες ΕΠΣΜ,έβγαινα στα μπαράκια που έπαιζαν γύφτοτσιφτεντελέ κι ας ήμουν της alternative...με αυτόν τον τρόπο,γνώρισα ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ανθρώπους και δεν ήταν όλοι άξεστοι,αγράμματοι χωριάτες...έκανα φίλους,έκανα μια σχέση,έκανα κουμπαριό...στα 3 χρόνια,μου πρότειναν μέχρι και να κατέβω για δημοτική σύμβουλος!Είχα γνωρίσει την μισή περιφέρεια!!Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα...η επαρχία είναι δύσκολη,αλλά και που δεν είναι...εγώ πέντε χρόνια πέρασα μια χαρά εκεί...και δεν θα έφευγα,αν δεν με "έπιανε" η κρίση...Ακόμα μου λείπει,ο πρωινός καφές με θέα στην λίμνη...Εξομολογούμενε,μην απομονώνεσαι...βγες,γνώρισε κόσμο,μην λειτουργείς με προκατάληψη...και όλο και κάτι θα γίνει!!!