Αρχικα, συλλυπητήρια. Ειναι μεγαλη η απώλειά σου και χρειάζεται να εξοπλιστείς με μεγαλη δύναμη και υπομονη για να διαχειριστεις το πένθος και να καταφερεις να στηριξεις και τη μητερα σου ταυτοχρονα.Ο αντρας σου ειναι δικη σου επιλογη, οποτε κατι καλο θα εχει. Σιγουρα πρεπει να ειναι εκει για σενα. Εσυ τον αφηνεις να ειναι ή κλεινεσαι τελειως; Μηπως με τις ταινιες προσπαθεί να σου αποσπασει τη προσοχη απο τα προβληματα;Οπως και να εχει προσπάθησε να παρεις την ανασα που χρειαζεσαι. Αν εχεις τη δυνατότητα πηγαινε καπου ενα διήμερο μονη σου και μετα γυρνα παλι στη ζωη σου με κουραγιο και θεληση να αντιμετωπισεις τη θλιψη.Ευχομαι να πανε ολα καλα. Απλα μη βγαζεις τον αντρα σου στην απεξω, ειστε μαζι σε ολο αυτο. Για τον ποκεμον δεν σχολιάζω...μαστιγα μιλαμε..