Αλλα δεν είναι το θέμα ότι είμαι μόνος αλλά το ότι νιώθω, έχω την οικογένεια μου τους συγγενείς μου που μ'αγαπανε, έχω παρά πολύ καλους φίλους και το εκτιμώ αυτό αλλά δεν ξέρω τι είναι αυτό που μου λείπει. Δεν βγαίνω και συχνά με τους φίλους μου επειδή δεν νιώθω την ανάγκη να βγω έξω μ'αρεσει να βγούμε για 2-3 ώρες να γελάσουμε να πούμε τίποτα αλλά μέχρι εκεί παραπάνω βαριέμαι και προτιμώ να πάω σπίτι να χαλαρώσω να δω καμία ταινία μιας και είμαι μεγάλος φαν και δεν ξέρω τι να πω μερικές φορές μένω μόνος μου από επιλογή μου και μετά παραπονιέμαι για αυτό δεν ξέρω πως να το εξηγήσω ξέρω ότι θα γίνω καλά γιατί για την ακρίβεια δεν είμαι έτσι είμαι πολύ αισιόδοξος και κάνω πάντα θετικές σκέψεις αλλά δεν γίνεται να είμαι συνεχεία καλά... Μια ετσι μια αλλιώς έτσι είναι... Ένας τρόπος να μην νιώθω μόνος είναι να συζητάω με άτομα από εδώ πέρα που ξέρω ότι με νοιώθουν και να συζητάμε για διάφορα θέματα... Πιστεύω αυτό με κάνει καλά... Και όπως έγραψα σε μια άλλη εξομολόγηση θα ήθελα να συναντήσω όλους όσους νιώθουν έτσι και εδώ πέρα εφόσον το θέλουν κι αυτοί και πιστεύω θα το επιχειρήσω μετά το καλοκαίρι... Ελπίζω να πάνε όλα καλά :)