Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι έχω ξαναδιαβάσει εξομολόγησή σου, και ότι θυμάμαι και την ιστορία.. Δε σου είχα γράψει τότε, αν και είχα σκεφτεί: "ελπίζω να έχει κάποιον γύρω της να της θυμίσει ότι δεν υπάρχει φυσιολογικό, μόνο συνηθισμένο".. Τώρα με τη δεύτερη γύρα, σκέφτηκα ότι το μόνο που "πρέπει" να κάνεις, είναι να βεβαιωθείς ότι ζεις τη ζωή σου στο φουλ και ότι εσύ η ίδια όσο μπορείς χτίζεις την πραγματικότητά σου. Από κει κα πέρα, τα πράγματα θα έρθουν από μόνα τους..