"Λίγοι έρωτες, θάνατοι, ποιητικά κρεσέντο στοιχειώνουν τον κόσμο για πάντα, όπως αυτός της Σύλβια Πλαθ και του Τεντ Χιουζ".... τι να κάνεις ; είναι που η ιστορία του άκαρδου ποιητή και της αυτόχειρος ποιήτριας είναι γοητευτικότερη από το γεγονός ότι η προβληματική σχέση στη ζωή της Πλαθ ήταν η σχέση με την ναρκισσιστική μητέρα της ... μια στερημένη, καταπιεστική γυναίκα που ζούσε μέσα από την κόρη της και μια κόρη που δεν μπόρεσε να υπάρξει μακρυά απο τη συμβιωτική σχέση με την μητέρα της. Έτσι συμβιωτική ήταν και η σχέση με τον Χιούζ - κι ως γνωστόν όταν πεθαίνει / φεύγει ο ξενιστής, πεθαίνει και το παράσιτο... κρίμα για την ιδιοφυία αυτής της νεαρής γυναίκας και κρίμα για την προίκα των παιδιών της. Απ'όσο ξέρω και η δεύτερη γυναίκα του Χιουζ αυτοκτόνησε.