κ.Αντωνόπουλε,θεωρώ (και ίσως κάνω λάθος) ότι η έλλειψη πολιτικής βούλησης αντανακλά την κοινωνική αρτηριοσκλήρωση που συνεπάγεται και το εκλογικό άγχος της απώλειας ψήφων.Για τον πολύ κόσμο το κοινωνικό φαίνεσθαι της κοινότητας ξεκινά και σταματα στο πρότυπο της "φτερούς" και του "τοιούτου" (για τους άνδρες gay) και στο "όλοι αυτοί στο ίδιο καζάνι βράζουν" (για τις υπόλοιπες ομάδες εντός ΛΟΑΤ). Αυτή η αντίληψη διαιωνίζεται από τις απαράδεκτες ελληνικές κωμωδίες (και εννοώ τις τωρινές με λίγες φωτεινές εξαιρέσεις), την lifestyle προβολή σε μοδίστρους και παρουσιαστές που ακίζουν και πηγαινοέρχονται στη Μύκονο (δικαίωμά τους, φυσικά, αλλά δεν πρέπει να αποτελούν την μοναδική δημόσια εικόνα του σεξουαλικού αυτού προσανατολισμόυ, μαζί με την μεγάλη έλλειψη προσωπικοτήτων με κοινωνικό κύρος και αυθεντική προσφορά που να είναι "out". Όσο είμείς, οι μη ΛΟΑΤ, ακόμα γελάμε με τα ανέκδοτα για τον κωλομπαρά και το τραβέλι, όσο ακόμα ανεχόμαστε τέτοιας ποιότητας χιούμορ, όσο δεν αποδεχόμαστε το βγάλσιμο από την ντουλάπα των πολιτικών/δμοσιογράφων/επιχειρηματιών/επαγγελματιών σε "σοβαρούς" τομείς (δικηγορία, ιατρική, κλπ.), όσο δεν καταδικάζουμε με την παντελή έλλειψη ενδιαφέροντος το lifestyle και τον κανιβαλισμό που του επιφυλάσσουν οι κίτρινες φυλλάδες, το θέμα θα παραμένει και η κοινωνική βάση δεν θα είναι έτοιμη να αποδεχτεί εύκολα το κόμμα που θα προωθεί τέτοια ατζέντα όπως αυτή που υποστηρίζει το άρθρο σας. Βέβαια είναι και λίγο θέμα η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα. Η νομοθέτηση των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤ θα έφερνε την αποδοχή από την κοινωνία αφού δεν θα μπορούσε και να κάνει διαφορετικά? Δεκτόν. Πάντως πρέπει να γίνει και δουλειά "από την βάση". Από όλους μας.