μήπως η νεώτεροι ξεπερνούν τους παλαιότερους όταν στα χρόνια του Βιτσέντζου Κορνάρου λένε: "καλλιά χω σε με θάνατο παρ' άλλη με ζωή μου/ για σένα εγγενήθηκε στον κόσμο το κορμί μου";; Λένε επίσης : "Ο Έρωτας κι ο Θάνατος ίδια σπαθιά βαστούνε- κι οι δυο με τρόπο ξαφνικό και ύπουλο χτυπούνε"...............ΤΟ λοιπόν..........γίνονται δυο οι κίνδυνοι για τον άνθρωπο στην πορεία... Αλλά τότε το '84 θέλαμε να σκεφτόμαστε το Θάνατο του οποίου τη συναίσθηση λογάριαζαν για τα καλά οι Έλληνες κάποτε ενώ πλέον ότι έχουν να κάνουν το κάνουν πάραυτα.