Όλα αρχίζουν και τελειώνουν με την αυταπάτη που έχουμε ως λαός, ψάχνοντας ανάμεσα στους Βουλευτές να δούμε ποιος είναι ο πιο φτωχός, για να τον ανακηρύξουμε και πιο τίμιο. Κανένας φτωχός δε γίνεται Βουλευτής, απ' όποια παράταξη κι αν είναι.Έχετε δει κανένα εργάτη του μεροκάματου να γίνεται Βουλευτής από τη μια μέρα στην άλλη; Όχι... Όλοι τους πρέπει να είναι κάπως αναγνωρίσιμα πρόσωπα στους νομούς τους είτε λόγω δουλειάς και ανέλιξης σ' αυτή είτε λόγω συμμετοχής στην παράταξη από τα γεννοφάσκια τους είτε λόγω συμμετοχής σε συνδικαλιστικά όργανα. Επίσης, στις προεκλογικές εκστρατείες, αν δεν μπει το χέρι στην τσέπη να κεράσει κανένα τσιπουράκι/γλυκάκι, όπως είναι το ελληνικό έθιμο, πώς θα φανεί ευγενικός/ή στον κόσμο; Χωρίς λεφτά, προεκλογική εκστρατεία κάνει κανείς για τοπική αυτοδιοίκηση κι εκείνο μέχρι δημοτικός σύμβουλος. Ούτε Δήμαρχος δε γίνεται κάποιος χωρίς να έχει παραπάνω από το μέσο πολίτη λεφτά -δικά του, του μπαμπά του δεν έχει σημασία, αρκεί να έχει.