Πριν από αρκετά χρόνια είχα γνωρίσει και συναναστραφεί έναν Φινλανδό που σπούδαζε στην Ελλάδα. Μάλιστα ανήκε στην ορθόδοξη μειονότητα της χώρας του (περίπου το 5% των Φινλανδών είναι Χ.Ο.) Σε συζητήσεις περί ομοιοτήτων και διαφορών ανάμεσα στους δύο λαούς, φτάσαμε στο ζήτημα του ρουσφετιού και γενικά της έννοιας «έχω μέσον».Μου είπε: Στην Φινλανδία κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά σπάνιο, αλλά όχι και ανύπαρκτο. Όμως έχει μία κοινωνική παράμετρο γι αυτόν που θα το αποτολμήσει. Αν μαθευτεί από το ευρύτερο περιβάλλον του ότι έκανε κάτι τέτοιο, αυτό μπορεί να προκαλέσει απαξίωση, ακόμα και χλευασμό. Οι συγκρίσεις με την ελληνική νοοτροπία, αναπόφευκτες.
