Είναι πολύ δύσκολο κάποιος να συγκρατηθεί αυτές τις μέρες γιατί αυτά που διακυβεύονται μας αφορούν όλους. Δεν αμφιταλαντεύομαι ούτε για μια στιγμή για το τι θα ψηφίσω. Το πόσο ανήθικο είναι το δημοψήφισμα αποδιεκνύεται από το ότι όλοι ανεξαρτήτως του τί θα ψηφίσουν επηρεάζονται κατά κύριο λόγο από το συναίσθημά τους. Από το φόβο τους, την αγανάκτησή τους, την εκδίκηση που θέλουν να πάρουν. Αν ήταν ένα τυπικό ερώτημα δημοψηφίσματος π.χ "είστε υπέρ ή κατά του γάμου των ομοφυλοφίλων" δεν νομίζω ότι θα αποφασίζαμε υπό το καθεστώς αυτών των συναισθημάτων. Οπότε θα είχε και νόημα να κάνεις δημοψήφισμα για να δεις ποια είναι η επικρατούσα άποψη. Τώρα όμως? Καταλαβαίνω όλους αυτούς που επιθυμούν να απέχουν γιατί αισθάνονται εξαπατημένοι από το ερώτημα που τους τίθεται. Έπειδή όμως δε μιλάμε για εθνικές εκλογές αλλά για δημοψήφισμα πιστεύω πως είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να αφήσει κάποιος κάποιους τους άλλους να αποφασίσουν για αυτόν. Δεδόμένου μάλιστα ότι κανείς δεν γνωρίζει πως θα ερμηνευτεί αυτή η αποχή.