Αγαπητέ κύριε @A. KarazissisΕίμαι θεατρόφιλη και εκτιμώ τη δουλειά σας (από την εποχή του Αμόρε) αλλά και τις κριτικές της κας Καλτάκη. Μπαίνω στον κόπο να σχολιάσω το σχόλιό σας λόγω της παρομοίωσης που κάνατε. Δεν γνωρίζω προσωπικά την κα Καλτάκη, αλλά γνωρίζω -ως πολίτης- την Πρόεδρο της Βουλής και πραγματικά αν ισχύει η παρομοίωση σας, τότε η κριτικός της Lifo δεν μπορεί παρά να είναι απλά...ΘΕΑ! Είναι φανερό ότι σας ενόχλησε η προτροπή της "...οι νεαροί καλλιτέχνες –το μέλλον του ελληνικού θεάτρου– να τοποθετούνται απέναντι στον χυλό της μετριότητας, απαντώντας εντίμως στο ερώτημα: «Τι προσφέρουμε; Είναι αυτό που παρουσιάζουμε το θέατρο που θα μας ενδιέφερε να δείτε;»". Προφανώς και δεν αναφέρεται σε σας όταν μιλάει για μετριότητες, αλλά στον αριθμό των αμέτρητων μετρίων παραστάσεων που παίζονται στην Αθήνα. Εσείς παίζετε και, προφανώς, δεν βλέπετε αρκετά θέατρο. Εγώ, ως απλή θεατής, έχω έρθει αντιμέτωπη επανειλημμένως με την απορία "Τι είναι τώρα αυτό που είδα;", βλέποντας εντελώς αδιάφορες παραστάσεις. Κάποιος πρέπει να σκεφτεί και τον θεατή που πληρώνει (ιδίως αυτή τη δύσκολη εποχή), και ξοδεύει τον χρόνο του, για να δει μια παράσταση, δεν νομίζετε;