Εξωγήινη, θα σου συμβούλευα να ρίξεις μία ματιά στο Freakonomics.Όταν η εγκληματικότητα στις ΗΠΑ έπεσε ραγδαία στα μέσα της δεκαετίας του '90, και έμεινε πεσμένη ενώ άλλαζαν οι υπόλοιποι παράγοντες, όλοι ψαχνόντουσαν να βρουν την πραγματική αιτία, και τελικά ήταν η νομιμοποίηση των αμβλώσεων 16 χρόνια πριν.Το παιδί που θα μεγαλώσει σε ένα σπίτι που δεν το θέλει, υποφέρει και το ίδιο και οι πιθανότητές του για ένα καλό μέλλον είναι μειωμένες εξ αρχής. Άσε που αν η μητέρα δεν έχει πάρει πτυχίο ή είναι πολύ μικρή, όπως λες, τι εισόδημα θα έχει;Το παιδί δεν είναι ευθύνη που "πρέπει" να αναλάβεις. Είναι μια δέσμευση ζωής και πρέπει να ξέρεις που μπαίνεις, και να μπαίνεις με όλη σου την καρδιά για να το αντέξεις (και να το γουστάρεις). Αλλιώς ταλαιπωρείται και το παιδί και ο γονιός. Και ας μη λέμε ελαφρά τη καρδία "δεν πρόσεξες, ας πληρώσεις". Πρώτον πρώτον το παιδί δεν είναι ποινή, δεύτερον η "ποινή" δεν είναι ανάλογη του "εγκλήματος", γιατί είναι ισόβια για μια στιγμή αμέλειας και τρίτον δεν υπάρχει εύκολη μέθοδος αντισύλληψης με 100% επιτυχία.
