Το παράδειγμα της στριπ είναι ατυχές γιατί απλώς δεν υπάρχει τπτ το ενδιαφέρον στη γουόντερ γούμαν αλλά και σε ΚΑΝΕΝΑ γυναικείο χαρακτήρα από κόμικ αλλά και επειδή ο περισσότερος κόσμος που διαβάζει κόμικς ή/και θα πάει να δει αυτές τις ταινίες είναι ανδρικός. Είμαστε σπασίκλες, τι να κάνουμε? Και δε μπορούμε να ταυτιστούμε με το φύλο σας οπότε σε αυτές τις ταινίες δε θα πατούσε κανείς γιατί εμείς δε θα βρίσκαμε κοινά σημεία με την ηρωίδα και οι περισσότερες γυναίκες θα έλεγαν ''καλά θα πάμε να δούμε wonder woman?''. Οπότε δε νομίζω ότι οι παραγωγοί σκέφτονται τόσο ότι είστε γυναίκες και για αυτό σας κάνουν στην άκρη αλλά ότι οι ανδρικοί χαρακτήρες είναι πιο αποδοτικοί γιατί για αυτούς και πάνω σε αυτούς πολύ απλά δημιουργήθηκαν τα κόμικς. Ήταν εποχή ανδροκρατίας αλλά τι να κάνουμε που τότε χτίστηκε όλη η δομή των κόμικς και όλες οι καλές ιδέες μετουσιώθηκαν σε ενδιαφέροντες ανδρικούς χαρακτήρες? Και δεν ισχύει μόνο για τα κόμικς αυτό. Την ενοχλεί που δεν υπάρχει ας πούμε αντίστοιχος ήρωας του Τομ Σόγιερ ή του Πητερ Παν. Ε φτιάξε τώρα στο εργαστήρι σου σούπερ ουάου ηρωίδες και σταμάτα να γκρινιάζεις. Κανείς δε σε εμποδίζει να κάνεις αυτό που θες.