Vourlo Κάτι απλό: Όταν γίνεται μια φυσική καταστροφή (ή μια τεχνητή) ή ένας πόλεμος ή μια αεροπορική τραγωδία και πεθαίνουν χιλιάδες άνθρωποι ή καταστρέφονται θάλασσες ή σφαγιάζονται ζώα, πράγματα που συμβαίνουν καθημερινά στον κόσμο και δεν ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας, η φυσική ανθρώπινη αντίδραση είναι ο θυμός, η θλίψη, ο προβληματισμός, η απελπισία. Προσωπικά το βρίσκω πολύ ύποπτο που κανείς από αυτούς τους "ψυχολόγους" δεν ακουμπά αυτά τα θέματα. Τα βιβλία τους απευθύνονται σε κοινό του δυτικού κόσμου, που έχει τα περισσότερα προβλήματα του λυμένα. Βλέποντας π.χ. το ναυάγιο των 900 μεταναστών, δεν υπάρχει κάτι του Μπουκάι που θα μπορούσε να με βοηθήσει. Δεν είναι κάτι που δεν με αφορά επειδή δεν συνέβη σε εμένα, δεν είναι κάτι που συμβαίνει σπάνια. Δεν λέω να σκέφτεσαι όλη μέρα αυτά τα πράγματα και να απελπίζεσαι, αλλά και να μην τα σκέφτεσαι καθόλου γιατί θα σου χαλάσουν το τσι, ε δεν είναι και νορμάλ. Όλη αυτή η μόνιμη υπερβολική χαρά και υπεραισιοδοξία δεν υπάρχει πουθενά στη φύση. Μετά τη μέρα έρχεται η νύχτα και τούμπαλιν. Η φύση μόνη της μας διδάσκει ισορροπία. Δεν είναι και τόσο δύσκολο να το δούμε.