Μην ξεχνας την Πολυαννα και το αγχωτικο ''παιχνιδι της χαρας'', που ηταν τεραστια επιτυχια στα παιδικα μας χρονια. Σχεδον με τρομαζε το οτι δε μπορουσα να δω την καλη πλευρα στα ΠΑΝΤΑ γυρω μου και στο τελος απογοητευμενη τα παρατησα (η μεγαλωσα). Νομιζω οτι ο Μπουσκαλια ηταν το αντιστοιχο αγχος της εφηβειας. Και τωρα ο Μπουκα'ι'. Δε θα παρω.
