Ενδιαφέροντα τα σχόλια. Προσωπικά διαφωνώ στα εξής σημεία :1. Ούτως ή άλλως οι περισσότεροι που στέλνουν ερώτηση στη στήλη είναι γυναίκες, ακόμη και για άλλου είδους ερωτήσεις. Δε νομίζω ότι οι άντρες βλέπουν διαφορετικά το συγκεκριμένο θέμα. Θέλω να πω ότι και εκείνοι πολλές φορές δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν την καβάτζα σαν αυτό που πραγματικά είναι και αναρωτιούνται αν σημαίνει υπόσχεση για το μέλλον.2. Μεγάλο θέμα ο ορισμός του ζευγαριού και η περιβόητη συμβατότητα... Με δεδομένο ότι απόλυτη συμβατότητα δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ, ποια είναι η σημαντικότητα των εκάστοτε διαφορών; Κι επίσης πώς να ξέρεις αν αυτές οι διαφορές θα συνεχίσουν να είναι σημαντικές και στο μέλλον; Αυτό που ισχύει σε μια δεδομένη στιγμή, μπορεί να αλλάξει, οπότε είναι λογικό που πολλές κοπέλες αναρωτιούνται για την εξέλιξη των σχέσεων καβάτζας, γιατί όντως μερικές φορές είναι θέμα timing. Όσο για την αυτογνωσία, υπάρχει μονάχα σε θεωρητικό επίπεδο. Στην πραγματικότητα είναι μία απατηλή έννοια και δεν επιτυγχάνεται ποτέ απόλυτα, και γιατί μας είναι πρακτικά αδύνατο να δούμε τον εαυτό μας αντικειμενικά, αλλά και γιατί οι ανάγκες αλλάζουν με το χρόνο. 3. Δε νομίζω ότι είναι χαμένος χρόνος ο χρόνος που περνάς με μία σχέση σεξουαλικής καβάτζας... χαμένος από τι ακριβώς; Δεν έχουν όλοι στο νου τους ότι από τα 20 μέχρι τα 30 πρέπει να ψάχνουν μόνιμο σύντροφο για τα γεράματα και δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό το μοντέλο ζωής είναι καλύτερο από κάποιο άλλο. Το yolo ή live fast, die young είναι μια χαρά στάσεις ζωής, πόσο μάλλον που ποτέ δεν είναι αργά για να βρει κανείς σύντροφο, είτε είναι 40, είτε 50. Επιπλέον, η καβάτζα ή έστω και μια κακή σχέση δεν εμποδίζει κανέναν από το να ζει άλλες εμπειρίες και ιδίως εμπειρίες που δεν έχουν να κάνουν με σεξ. Εν ολίγοις θεωρώ ότι αυτοί που μετανιώνουν για το «χαμένο χρόνο» είναι οι ίδιοι που έχουν μια παθητική στάση ζωής και τείνουν να κατηγορούν τους άλλους (τον fuck buddy, τους γονείς, την κοινωνία, την Ευρωπαϊκή Ένωση...) για αυτά που τους συμβαίνουν. Βασικά δε θέλουν να παραδεχτούν ότι βασικά δεν ήθελαν/χρειαζόταν σχέση συντροφικότητας, τουλάχιστον σε εκείνη την περίοδο. Ωστόσο, δεν έχουν όλοι έμφυτη ανάγκη για μόνιμο σύντροφο και ο μόνος λόγος που οι περισσότερες γυναίκες λένε ότι αυτό ψάχνουν είναι η κοινωνική πίεση που μας θέλει όλους ζευγαρωμένους και καταδικάζει το σεξ εκτός σχέσης. Νομίζω ότι αυτοί που όντως χρειάζονται σχέσεις συντροφικότητας δε μένουν σε σχέσεις καβάτζας ή εν πάσει περιπτώση αυτό δεν τους εμποδίζει να ψάχνουν αλλού και να προχωρούν όταν το βρίσκουν. Βασικά πιστεύω ότι όλοι βρίσκουμε αυτό που αντιστοιχεί στις ανάγκες μας την κάθε περίοδο της ζωής μας και με αυτή την έννοια καμία επιλογή δεν είναι πραγματικά λάθος. Και σίγουρα δεν έχουν γεννηθεί όλοι για να ζουν σε ένα ρομαντικό παραμύθι με τον πρίγκιπα forever and ever, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό.
