Και εσένα σου επέβαλλε η μάνα σου να πηγαίνεις σχολείο με κοντό παντελονάκι. Μήπως θα πρεπε να σε αφήνει να διαλέξεις μεταξύ φούστας και παντελονιού?Και μετά τη μαντήλα σειρά έχει ο πατέρας του κοριτσιού και θα του απαγορεύσεις να κυκλοφορεί με κελεμπία για να μη σου χαλάει το πλάνο? Και μετά τι έχει σειρά?Πως κατανοείς εσύ τη διαφορετικότητα του άλλου? Μόνο στο χρώμα? Το ότι τον ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙΣ δεν είναι ΦΑΣΙΣΜΟΣ? Και χωρίς να θέλω να δικαιολογήσω αποτρόπαιες πράξεις ΕΣΥ πως σέβεσαι την προσωπικότητα του άλλου, πως σέβεσαι τα πιστεύω του άλλου και πως θέλεις να σεβαστεί εκείνος τη δική σου προσωπικότητα και τα δικά σου πιστεύω? Το χεις ακούσει οτι η ελευθερία σου τελειώνει εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα του άλλου ή δεν σε συμφέρει? Πάρτε τώρα στη μούρη τις συνέπειες του χαμένου μέτρου. Φόβος, χαμένες ζωές, περιορισμός κυκλοφορίας, παρακολουθήσεις, αστυνομεύσεις...Και θα φτάσουμε στις διώξεις, στα αντίποινα, στην τρομοκρατία...Αν συνέβαινε στη γειτονιά σου τα ίδια θα λεγες? Αν χλεύαζαν τον φιλήσυχο Ιμπραίμ ή τον Ομάρ της γειτονιάς σου για το ντύσιμο του ή για την πίστη του θα το δεχόσουν? Ή θα τον "εκπαίδευες" να δέχεται το άγαρμπο χιούμορ σου? Με τον δικό σου "φασισμό" επειδή δεν τον σέβεσαι ως προσωπικότητα μήπως κατά βάθος είσαι εσύ ο φασίστας που με τη δύναμη που έχεις, περιοδικά-εφημερίδες-τηλεόραση-νόμους-αστυνομίες θέλεις να τον κάνεις τον άλλον ίδιο με σένα?ΥΓ. Συγνώμη για το πρώτο πρόσωπο που χρησιμοποιώ παράπάνω, καταλαβαίνεις ότι δεν είναι προσωπικό μεταξύ μας το θέμα.