#7 Θα ήθελα να αναφέρω την εμπειρία μου όντας "του χώρου" καθώς έχω δουλέψει ως ψυχίατρος στην Ελλάδα και εδώ και κάποια χρόνια στην Ελβετία. Δεν βλέπω απαραίτητα αρνητικά το γεγονός ότι ένας συνάδελφος συνταγογράφησε αντικαταθλιπτικό από την πρώτη συνεδρία εφόσον από τη στιγμή που πληρούνται κάποια διαγνωστικά κριτήρια, ένας ειδικός με κάποια εμπειρία μπορεί να κάνει διάγνωση κατάθλιψης που απαιτεί φαρμακευτική αντιμετώπιση εντός 10 λεπτών.Εκεί που σίγουρα έχει δίκιο ο αναγνώστης είναι η απουσία ουσιαστικά της ψυχοθεραπείας στον τρόπο με τον οποίο ασκείται η ψυχιατρική στην Ελλάδα. Λίγοι είναι αυτοί που την ασκούν είτε λόγω έλλειψης εξειδίκευσης είτε λόγω έλλειψης χρόνου. Είναι άλλωστε πολύ πιο απλό - και κερδοφόρο ίσως- να βλέπει κανείς 100 ασθενείς την ημέρα επί 10 λεπτά τον καθένα ουσιαστικά μόνο για συνταγογράφηση.Δυστυχώς υπάρχει τεράστια διαφορά από άλλες χώρες όπως πχ η Ελβετία όπου το βάρος δίνεται στην ψυχοθεραπευτική προσέγγιση του ασθενούς με μακροχρόνια και εντατική εκπαίδευση του ψυχιάτρου σε αυτό τον τομέα και μια τελείως διαφορετική κουλτούρα όσον αφορά την επιστήμη της ψυχιατρικής (φαρμακευτική και ψυχοθεραπευτική προσέγγιση σε αρμονία). Αυτό συμβάλλει εξάλλου σημαντικά στη μείωση του στίγματος. Δεν συμβουλεύονται ψυχίατρο μόνο οι βαριά καταθλιπτικοί και οι ασθενείς με ψυχώσεις αλλά άτομα με όλη την γκάμα ψυχολογικών / ψυχιατρικών προβλημάτων και χωρίς να αισθάνονται την ανάγκη να το κρύβουν.
