#7. Βάσει των: α) "μου κλείνει κατευθείαν ραντεβού σε δέκα μέρες με ψυχίατρο" και β) "επειδή λες συχνά στους αναγνώστες σου για ψυχολογική υποστήριξη να ξέρεις ότι στην Ελλάδα τουλάχιστον δεν μπορούν να την έχουν όλοι", καταλαβαίνω ότι μάλλον απογοητεύτηκες που δεν παραπέμφθηκες σε ψυχολόγο. Περίμενες κουβεντούλα, σου βγήκαν φάρμακα. Ίσως θεωρείς ότι τα χρήματα θα σου εξαγόραζαν μια βοήθεια κομμένη και ραμμένη στα μέτρα που προσδοκάς. Ναι πράγματι, αν είχες την οικονομική δυνατότητα θα είχες πρόσβαση και σε ψυχολόγο. Αναλογίσου όμως και την άλλη όψη: Ότι μπορεί να μην είναι κατάλληλη η απλή ψυχολογική υποστήριξη για σένα. Ότι κακούς επαγγελματίες έχεις πιθανότητες να συναντήσεις ακόμα κι αν τους χρυσοπληρώνεις. Ότι ένας κακός ιδιώτης ψυχολόγος μπορεί να αργήσει να σε παραπέμψει σε ψυχίατρο ή να μην το κάνει ποτέ ενώ τον χρειάζεσαι. Κυρίως, ότι ένας ψυχίατρος του δημοσίου έχει τεράστια εξοικείωση με τη βαριά ψυχοπαθολογία και ως εκ τούτου δε είναι αυτός που θα μοιράσει καραμέλες σε όλους αδιακρίτως.Το γεγονός ότι ζήτησες βοήθεια είναι από μόνο του πολύ σημαντικό και ακόμα σημαντικότερο ότι απέκτησες πρόσβαση σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας. Ναι θα περιμένεις σε ουρά, ναι στο ραντεβού θα νιώθεις την πίεση του χρόνου, αλλά δεν είναι απαραίτητα υποδεέστερη η βοήθεια που σου προσφέρουν επειδή είναι δωρεάν. Ρώτα τον ψυχίατρο όσες φορές χρειαστεί μέχρι να λυθούν οι απορίες σου, δείξε του ότι είσαι διατεθειμένη να συμμορφωθείς με την αγωγή αρκεί να πειστείς ότι θα σε ωφελήσει, μόνο μην τα παρατήσεις.Υ.γ.: Τείνω να είμαι υποστηρικτική για την πρόταση του ψυχιάτρου καθώς η γραφή σου είναι ιδιαίτερα καταθλιπτική, αλλά επειδή το κείμενό σου είναι το μοναδικό στοιχείο που έχουμε για σένα και λείπει η υπόλοιπη εικόνα, συγχώρεσέ με αν κάνω λάθος.
