Από άλλη ιστορία για Σαββόπουλο, αντιγράφω γιατί λατρεύω:Είμαι die hard φαν Σαββόπουλου. Του συγχωρώ και κάτι πάνελ για μια ταινία της Φρίντας Λιάπα "Τα χρόνια της μεγάλης ζέστης" που μίλαγε σα συντηρητικός αρχιμαντρίτης...Και ίσως μέσα μου συμφωνώ με τον Πουλικάκο που τον ψιλοξέχεσε. Οι λόγοι για την άφεση που του δίνω είναι πολλοί, και όλοι για τα τραγούδια του.Κωλοέλληνες. Καλά, εντάξει. Και μόνο να μου έλεγε κάποιος ότι υπάρχει ένας άνθρωπος που έφτιαξε τη λέξη "Τσιφτετέλληνες" και την έβαλε σε τραγούδι, θα του έβγαζα το καπέλο.Μας βαράνε ντέφια. Στο δασάκι του ΕΟΤ η συναυλία δεν τελειώνει την κατάλληλη στιγμή. Αυτή η φράση στοίχειωσε την εφηβεία μου.Δεν είναι ρυθμός. Και έχει αλλοφρονήσει η θερμή σου η φύση. Δηλαδή, αν αυτό το είχα ακούσει στην εφηβεία, θα με είχε επίσης στοιχειώσει.Πρωινό (με την Αφροδίτη Μάνου). Αυτό το τραγούδι στη συνείδησή μου είναι η περιγραφή μιας υπέροχης σχέσης. Όσοι το ζείτε (ζούμε), δεν θέλετε εξηγήσεις.Το ρεφραίν Σ'αγαπώ. Εκείνη η δύση στην Πατησίων...Θητεία. Από την ταινία Χάππυ Νταίη (με κάμεο της Άλκης Ζέη ως Φρειδερίκης παρακαλώ...). Το τραγουδά ο Μενιδιάτης. Τρελό κέφι και κατάθλιψη σετ.Μη μιλάς άλλο γι'αγάπη (που μας το μάθανε φίλε μου στο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ να το λέμε τα πιτσιρίκια...).Μια θάλασσα μικρή, και καλοκαίρι. Και τα δύο για τους ίδιους λόγους. Φλόγες. Το τραγούδι που ακούω όταν θέλω να ξορκίσω μεγάλους χειμώνες. Χιόνια και νερά...Ο Μικρός Μονομάχος. Σκόνες φωτεινές απ' τις περσίδες ως το στέρεο. Οι εξάρσεις του εθνικού μας βίου. Ο ΘΕΟΣ.Το χειμώνα ετούτο. Θέλω να χορεύω και να κάνω εμετό. ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ. Μου φτιάχνει τη διάθεση, και το χορεύω και τσιφτετελέ (γιατί κατά βάθος κι εγώ τσιφτετέλλην είμαι!).Μουσική για Οδυσσεβάχ (η πρώτη θεατρική παράσταση που είδα έβερ, με πήγε η μάνα μου μικρό παιδί... εκεί νομίζω κόλλησα και το σαββομικρόβιο)- που μετά στο σιντί ήρθε μαζί με τη μουσική για τον Πλούτο. Αμα δεν έγραφε ο Σαββό μουσική για Αριστοφά, ποιός θα έγραφε, πείτε μου;Για τα πολύ γνωστά του δεν έχω να πω πολλά, όποιος άκουγε παλιό Δίεση και παλιό Μελωδία και Δεύτερο τα λούστηκε, τα έφαγε και τα σιχάθηκε, νομίζω;Ειδική μνεία στο Ξενοδοχείο που πήρε την πλήρη άγνοιά μου για την αλλοδαπή μουσική και την έφερε σβούρες. Και μετά έμαθα τα άπαντα πάντα, τα πάντα όλα, και τα κοάλα τίποτα!Εν κατακλείδι: ο Σαββόπουλος μου τηγάνισε τον εγκέφαλο. Γι αυτό του συγχωρώ τις ατυχείς δηλώσεις (και δεν τις συγχωρώ σε κανέναν άλλο).