Οδεύουμε σίγουρα προς το Οργουελικό '84 σκεπτόμενοι έτσι.Στο τέλος δεν θα μείνει τίποτα, να υμνεί κάτι.Για μένα η δουλειά του έχει κάτι το υπέροχα αρχέγονο.Πολλοί άντρες έλκονται από την αγριάδα μιας γυναίκας λευκής ή μαύρης. Έχει καταγραφεί στο DNA μας, χιλιάδες χρόνια πριν από την εποχή των σπηλαίων που τα κορίτσια ντύνονταν με τομάρια κι έμοιαζαν με άγρια ζώα. Πόσοι όμως τολμούν να έχουν δίπλα τους μι α τέτοια γυναίκα;Δεν υποβιβάζει τη γυναίκα ούτε είναι ρατσιστικό - αντίθετα υμνεί την άγρια ομορφιά της. Έχει ένα καταπληκτικό θάρρος, το θάρρος του να πλησιάσεις, να κάνεις δική σου και να προβάλεις περήφανα, μια γυναίκα σαν την Grace Gones. Ο Goude είναι πελώριος καλλιτέχνης κι αν κάτι πρέπει να του προσάψουμε έιναι ότι τώρα στα γεράματα φωτογράφισε αυτό το τσόλι την Καρντασιαν. Αλλά δεν πειράζει, όλοι στα γεράματα μας θα κάνουμε κάποιες σαχλαμάρες. Άλλωστε είναι αδύνατο πια να κάνει ξεχωριστές δουλειές όπως στις αρχές της δεκαετίας του '80.