#1. Πόσο σε καταλαβαίνω!! Δεν αντέχω καθόλου τους ακούσιους ήχους που γίνονται από το στόμα, όσο χαμηλόφωνοι κι αν είναι. Με ενοχλεί αφόρητα αυτό το κλατς κλατς στο μάσημα τσίχλας, το ρούφηγμα, το γκλουπ της κατάποσης, το πλατάγισμα της γλώσσας, το χροντς χροντς σε τραγανά τρόφιμα, λες κι είναι κάστορες και ροκανίζουν ξύλα... Εξοργίζομαι, θέλω εκείνη την ώρα είτε να δείρω είτε να φωνάξω μες στα μούτρα του ενόχου: "άνθρωπέ μου πας καλά τι είναι αυτά που κάνεις;;". Αν στο χώρο υπάρχει αρκετή φασαρία ώστε να καλύπτονται αυτοί οι ήχοι δεν ενοχλούμαι ιδιαίτερα, αλλά αν έχει απόλυτη ησυχία τρελαίνομαι, π.χ. στο σινεμά θέλω να φέρω καπέλο τα ποπ κορν σε αγνώστους! Εννοείται πως όλα αυτά είναι ένα τελείως παράλογο προσωπικό μου θέμα.Δε μπορείς να κάνεις και πολλά. Είναι πολύ εύκολο να χαλάσουν σχέσεις εξαιτίας του προβλήματος αυτού. Μπορείς να εξηγείσαι στους άλλους. Ότι πάσχεις από μια διαταραχή που λέγεται μισοφωνία, ώστε να μη σε παίρνουν και για τελείως φευγάτο/η. Μπορείς να σιγομουρμουρίζεις ή να της κάνεις τράκα μια τσίχλα και να αρχίσεις εσύ κλάτσα κλάτσα σαν κατσίκα (δε σε ενοχλούν οι δικοί σου ήχοι, έτσι δεν είναι;). Μπορείς τέλος να κάνεις το πιο αποτελεσματικό: mp3 ή ωτοασπίδες.
