Νικόλα ζητώ συγγνώμη από εσένα και την οικογένειά σου, για όσα δεν μπόρεσα να κάνω, και για όσα αμέλησα να πράξω, να σκεφτώ, να διαμαρτυρηθώ...Και φτάσαμε ως εδώ: η ανθρώπινη ζωή στην Αθήνα να είναι τόσο φτηνή που να αξίζει όσο ενα τίποτα, όσο ενα κινητό, ενα πορτοφόλι, μια κάμερα (θυμόμαστε όλοι τον αδικοχαμένο συμπολίτη μας που του πήραν την ζωή εκεί κάπου στην Αχαρνών για μια φωτογραφική μηχανή)....Θα το έχω βάρος στην ψυχή μου, ακόμη κι αν δεν έχω σχέση με την πολιτική και τα κοινά...Είμαι 53 ετών και ντρέπομαι για την κοινωνία που σου παρέδωσα.... εσυ έφυγες νωρίς αλλά οι τύψεις όμως θα με βαραίνουν πάντα....Συγγνώμη...