επειδή έζησα τη Μύκονο από το 85-86 έως και το 2002 περίπου, να πω ότι η κατάντια ξεκίνησε και δε σταμάτησε το 1996. εξακολουθώ δε να θεωρώ "σταθμό" το κλείσιμο της Βεγγέρα (Γιάννη Μαρκή miss you), να αναπολώ τον άδειο Πάνορμο, το αγνό και hippy like Paradise με Φρέντι να χαμογελά, προτού ο Μάρκος καταπιεί μια ιστορία και και και και καιη απληστία, σε συνδυασμό με την εξέλιξη, που ουδείς αγνοεί, άλλαξαν ΚΑΙ τη Μύκονο.ευτυχώς υπάρχουν οι αναμνήσεις.