Αλλο ενα πραγματικα ισορροπημενο άρθρο κε. Σεβαστάκη. Μου θυμιζει ζευγαρια που βριζονται και χωριζουν ενω θα μπορούσαν να δωσουν μια τελευταια ευκαρια στο διαλογο και την αμοιβαια αναγνωριση της θετικής συμβολής του "Αλλου" σε αυτη τη σχεση. Διορθώσεις, γκρινια , διορθώσεις, γκρινια, παράπονα... Καμία ανάσα παύσης , καμία αναγνωριση του "Αλλου", καμιά κουβέντα Ανθρώπου προς Ανθρωπο.Νιωθω οτι ενας λογος που αυτα συμβαινουν ειναι οτι πολλοί, αν όχι όλοι, θεωρουν την Πολιτική ως το μεγαλύτερο περίγραμμα της ανθρώπινης δράσης επειδη οντως αυτη καταπιάνεται με όλες τις εκφανσεις ζωης μιας κοινωνίας. Ακομη και οι πιο "αγνοι" και "καλοπροαίρετοι" αργά ή γρήγορα θα κολλήσουν στο "πολιτικό" πλαίσιο και θα σμικρύνουν τον ορίζοντά τους μαχομενοι για την "επιβίωσή" τους που υποσυνείδητα πλεον θα την θεωρούν (λογω αυτης της ταύτισης ζωη=πολιτικη) ως "την ίδια τους τη ζωη"... Εκει ειναι που η πολιτική μεταμορφώνεται σε κομματισμό... Εκει τελειώνει η Ανθρωπιά και ξεκινά ο Ιδρυματοποίηση.