Γράφει ξεκάθαρα η κ. Ντουνιά : "Ο Καρυωτάκης κατά τη διάρκεια της ολιγοήμερης παραμονής του στην Πρέβεζα θα πρέπει να ενημερώθηκε αρμοδίως για τη σοβαρή κατηγορία εις βάρος του. Οι ψυχικές του αντιστάσεις ήταν ήδη εξασθενημένες από τις συναισθηματικές και τις επαγγελματικές απογοητεύσεις. Αν προσθέσουμε και τη μόνιμη απειλή της αρρώστιας του, αυτή η τελευταία καταδίωξη τον έφερε περισσότερο παρά ποτέ «στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου».Ακριβώς αυτό. Επειδή έχω μελετήσει το έργο του Καρυωτάκη , για όσους θέλουν ν' ασχοληθούν με τη βιογραφία του προτείνω την πολύ καλή σειρά παρόλες τις επιμέρους ελλείψεις "Καρυωτάκης" , οι λόγοι της αυτοκτονίας του ήταν ΣΑΦΕΙΣ : 1) Η αρρώστια του 2) Η συκοφαντία των χαφιέδων της ασφάλειας εις βάρος του. Για την αρρώστια του είχε φτάσει μέχρι και το Παρίσι για να βρει γιατριά. Ήταν άνθρωπος πολύ ζωντανός, παρά το μελαγχολικό του γράψιμο, και είχε τεράστιο πάθος να ζήσει. Όταν λοιπόν οι γιατροί του έκοψαν κάθε ελπίδα, γιατί η σύφιλη την εποχή εκείνη ήταν ΑΝΙΑΤΗ ασθένεια, ο Καρυωτάκης (όπως και ο κάθε ευαίσθητος άνθρωπος) χάνει κάθε ελπίδα για ζωή, νιώθει ένα τρομερό βάρος (φυσιολογικό) μέσα του και ετοιμάζεται για τα χειρότερα. Την ΕΓΝΟΙΑ του αυτή, και την ταύτισή της ασθένειας του με τον τρομερό επερχόμενο θάνατο που του επιφυλάσσει (η σύφιλη σε βάθος χρόνου προκαλεί παραμορφώσεις και προσβάλει το ΚΝΣ (Κεντρικό Νευρικό Σύστημα)) την εμφανίζει συνεχώς στα ποιήματά του. Μέχρι και "Ωχρά Σπειροχαίτη" ονομάζει ένα ποίημα του, το οποιο ουσιαστικά το απευθυνει στο... βακτήριο της σύφιλης που τον έχει κυριεύσει. Η αυτοκτονική του διάθεση ΤΟΤΕ και με αυτή την αφορμή κυρίως ξεδιπλώνεται. Έχοντας πολύ έντονη συνδικαλιστική δράση (ήταν Γραμματέας της Δημοσιοϋπαλληλικής Ένωσης, πολύ υψηλό αξίωμα) επίσης, στοχοποιήθηκε από τους σπιούνους της ασφάλειας που του κάνουν τη ζωή μαρτύριο. Έτσι λοιπόν, τον στέλνουν ουσιαστικά εξορια (κάτι τέτοιο είναι η Πρέβεζα για έναν άνθρωπο ουσιαστικά αντρωμένο στην Αθήνα, διανοούμενο) από τη μία, απο΄την άλλη τον πλησιάζουν οι χαφιέδες της ασφάλειας, οι οποίοι, εκμεταλλευόμενοι την "άσωτη ζωή του" (είχε πολλές επαφές με πόρνες, από τις οποίες κόλλησε και την ασθένεια) τον πλησιάζουν, τον στριμώχνουν συνεχώς και τον απειλούν ότι θα τον συντρίψουν και ότι θα βγάλουν στη φόρα ότι είναι.. "μαστρωπός" ή ότι "πηγαίνει με κοινες γυναίκες και παραβιάζει τον ποινικό κώδικά" ή και ότι "πάσχει από σύφιλη" (κάτι που και αυτό το είχαν μάθει) πράγματα τα οποια θα τον εξέθεταν στο περιβάλλον της συντηρητικότατης τότε κοινωνίας, στον περίγυρό του, στους συγγενείς του, και κυρίως στην δουλειά του, που δεν θα ανεχ΄όταν τέτοιες αποκαλύψεις, και αυτό πέρα από το ποινικό κομμάτι του θέματος που ήταν πολύ εύκολο να στηθεί ένα σαθρό κατηγορητήριο όπως των απειλόυσαν ότι θα κάνουν, εάν δεν αποσυρθεί από κάθε ενασχόληση με το συνδικαλισμό κλπ. Από τη μία ο αργός θάνατος που τον είχε διαλύσει, από την άλλη οι μπάτσοι να μην του αφήνουν περιθώρια και να ετοιμάζονται να τον ξεσκίσουν, δεν ήθελε και πολύ. Λες και λίγοι στη θέση του θα ξέφευγαν από αυτό το τέλος, που ήταν γι' αυτόν λύτρωση. Αυτές λοιπόν είναι οι αιτίες της αυτοκτονίας του, και το γράφει και το κείμενο, και το αναδεικνύουν και όλες οι πηγές, και τα ποιήματά του, αλλά και ακομη και αυτή η τελευταία του επιστολή. Κανένα "μυστήριο" λοιπόν με την αυτοκτονία του Καρυωτάκη. Πόσο πιο ξεκάθαρα να το πει δηλαδή ;;