Δε ζούμε σε μια τυχαία χώρα, ζούμε σε μια από τις εθνικιστικότερες του κόσμου, αν δε βλέπετε την ευθεία σύνδεση που έχουν οι υστερίες γύρω από τις εθνικές ομάδες με οτιδήποτε άλλο εθνικιστικό, θυμίζω πως το 2004 ο πανηγυρισμός αποκορυφώθηκε με το "δε θα γίνεις Έλληνας ποτέ" και με την π... του τσολιά. Και κάτι ακόμα έχει καταντήσει κουραστικό η καφρίλα, η αγραμματοσύνη και γενικά οι ζωώδεις καταστάσεις να ταυτίζονται με το λαϊκό, το πηγαίο, την εργατιά και δε συμμαζεύεται. Κι όσοι δεν είναι έτσι αναγκαστικά να θεωρούνται ελίτ που ζει στο γυάλινο πύργο της. Κι εμείς που δεν καπνίζουμε ούτε ακούμε σκυλάδικα ούτε ψηφίζαμε ΠΑΣΟΚ να μας βολέψει ούτε μισούμε τους ξένους ούτε βαφτίζουμε τα παιδιά μας ούτε πιστεύουμε στο Κρυφό Σχολειό και προτιμάμε να γαμάμε στ' αλήθεια την ώρα που ο σαπιοκοιλιάς της διπλανής πόρτας "γαμάει" μεταφορικώς τους εθνικούς αντιπάλους στην τιβί, ΛΑΟΣ ΕΙΜΑΣΤΕ. Και συχνά πολύ περισσότεροι και πολύ λαϊκότεροι από τους άλλους. Δεν είναι "μέτριοι" αυτοί που κάνουν τα αντίθετα, βιρτουόζοι είναι. Στην καφρίλα, στην αντικοινωνικότητα, στο ρατσισμό, στην αποκτήνωση, στον υπαρκτό ελληνισμό με δυο λόγια. Και πολλά μας τα είπανε και πολλά μας έχουνε στοιχίσει.
