Ηταν ισως η πιο προσεγμενη περιγραφη της μεσης νεοελληνιδας.. Μακαρι να εβλεπαν κι αλλοι την πραγματικη οψη της σαπιλας πισω απο το τειχος ομορφιας που χτιζουν μερικες, προκειμενου να κρυψουν ανασφαλειες, φοβιες, κομπλεξ. Και μακαρι οι ιδιες γυναικες να γινονταν πιο ρεαλιστριες και να απολαμβαναν τη ζωη που εχουν χωρις ολο αυτο το πατιρντι. Εξαλλου, οσο ομορφη και αψογη (προσπαθει να) ειναι καποια, δεν την καθιστα αυτοματα και πολο ελξης των παντων. Μερικα κρυφα βλεματα ναι αλλα περα απο αυτο περα απο δεος και ανελπιδο ποθο δεν προκαλει τιποτα παραπανω. Και στην τελικη δεν νομιζω οτι καποιος αντρας θα αντεχε με μια υστερικη που η ανωτερη μορφη επικοινωνιας μαζι της θα ηταν το αρθρο του Κοσμοπολιταν. κριμα...ειλικρινα κριμα...