#2 Νομίζω είναι αρκετά προφανές ότι ο πατέρας σου στο είπε αυτό γιατί αισθανόταν ότι είχε κάνει το χρέος του απέναντι στη μητέρα του που μόλις είχε φύγει. Όπως είμαι σίγουρη πως είπαν και οι άλλοι σχολιαστές, όταν κάνουμε παιδιά δεν σκεφτόμαστε τα γεράματα μας, καθόλου μάλιστα, όποτε αυτό που είπε ο πατέρας σου ήταν λίγο τρόπος του λέγειν. Να σου υπενθυμίσει και να το πει και στον εαυτό του ότι αυτό είναι το χρέος των παιδιών, όπως είναι το χρέος των γονιων να τα στηρίζουν μέχρι να σταθούν στα πόδια τους. Το τι μορφή θα έχει αυτή η στήριξη εξαρτάται από τη σχέση που έχετε, τους χαρακτήρες και τις περιστάσεις. Είσαι αρκετά μικρός ακόμα. Μη βιάζεσαι να αποφασίσεις τι θα κανείς εσυ όταν ο πατέρας σου θα χρειαστεί τη βοήθεια σου η όταν θα χρειαστείς εσυ τη βοήθεια των παιδιών σου.
