#7.Αυτό ζητάνε και αυτό λαμβάνουν.Τι θέλουν ύστερα;Πριν κάποια χρόνια μου την έπεφτε ένας τύπος με το γνωστό τροπάρι.Εποχή ξηρασίας και πολύ ωραίος,για να αρνηθώ.Μ'άρεσε το μεταξύ μας φλερτ,γινόταν ωραίο παιχνίδι,αλλά ήμουν και σε φάση,που δε σήκωνα πολλά πολλά.Ήμουν πολύ πιεσμένη από διάφορες απόψεις.Το τελευταίο πράγμα,που ήθελα,ήταν να μπλέξω σε μια τέτοια ιστορία.Το καταλάβαινα,ότι θα την πατήσω.Μου άρεσε πολύ αυτός.Δεν ήταν κάποιος,που θα μπορούσα να έχω σεξουαλικές σχέσεις μαζί του,χωρίς να κινδυνεύω να ερωτευτώ.Ποτέ βέβαια δεν ξέρεις μ'αυτά,αλλά είναι φορές,που το νιώθεις,ότι παίζεις με τη φωτιά.Ε,έγινε το επιθυμητό επιτέλους και χαλάστηκε,που δεν ήθελα αγκαλιές μετά.Με κοίταζε απορημένος και αμήχανος.Τον λυπήθηκα και λίγο.Ήταν σαν αυτά τα γλυκούλικα,συνεσταλμένα κουταβάκια.Αλλά πραγματικά το περισσότερο,που μπορούσα να κάνω εκείνη τη στιγμή,ήταν να του δώσω την αγαπημένη μου πετσέτα για το μπάνιο.Όπως εκείνοι φοβούνται και υψώνουν άμυνες εξαρχής,έχουμε κι εμείς δικαίωμα να προστατεύσουμε τον εαυτό μας.Δε γίνεται,φίλε μου,να περιμένεις κάτι παραπάνω,όταν έχεις δηλώσει,ότι μέχρι εκεί μπορείς.Μετά ίσως τους κακοφαίνεται,που δεν πέφτουμε και συναισθηματικά ανάσκελα,αλλά μεγάλα παιδιά είναι,ας το ξεπεράσουν.Υπάρχουν κι άλλοι τόσοι εκεί έξω,που δεν κάνουν παζάρια με τα συναισθήματα και δε λένε εγώ μέχρι τόσα θέλω να ξοδέψω.
