Νομίζω ότι το κενό που νιώθει είναι υπαρκτό και καθόλου δεν θα την βοηθήσει μάλλον το γέμισμα του χρόνου με άλλα πράγματα. Θα την ανακουφίσει ίσως πρόσκαιρα ή δεν θα προλαβαίνει να το σκεφτεί καλά. Όμως οι άνθρωποι που θέλουν πολύ μέσα τους να είναι ζευγαρωμένοι το νιώθουν και τους καίει ανά πάσα στιγμή. Φερ'ειπείν και κατά παράβασιν αρχής ΛενΦου προσωπικά θυμάμαι ότι καιγόμουν να ζευγαρωθώ από τα 12! Δεν εννοώ ότι οι ορμόνες έκαναν πάρτυ (που έκαναν αλλά άσχετο) ή ότι είχα πλάσει ιστορίες με πριγκίπησσες και μονόκερους στο μυαλό μου που δεν είχα. Ένιωθα πάρα πολύ έντονα ότι θέλω εκτός από μια καλή φίλη ή έναν καλό φίλο έναν άνθρωπο που να αντιμετωπίζω και να με αντιμετωπίζει ως σύντροφο. Να λέμε όλα αυτά που δεν λες στους φίλους και να βιώνουμε μαζί όλα αυτά που παίρνουν άλλη υπόσταση όταν τα βιώνεις από κοινού. Και ήμουν μόνο 12...Θυμάμαι λοιπόν ότι πολύ στενοχωριόμουν μέχρι τα 17 όταν όντως κατέληξα σε πραγματικό σύντροφο. Η "μοναξιά" ήταν αφόρητη κι ας είχα τον χρόνο μου γεμάτο δραστηριότητες. Δεν ήταν η επιλογή μου. Βέβαια ίσως το δίδαγμα από αυτή την ιστοριούλα είναι "έχε τα μάτια σου ανοιχτά" ώστε να βρεθεί κάποιος που να ανταποκρίνεται στις ιδιότητες του συντρόφου. Νομίζω εκεί είναι το πρόβλημα. Ή δεν ψάχνει στα κατάλληλα μέρη/παρέες/άτομα ή δεν κλιμακώνει ίσως τις περιστασιακές γνωριμίες προς την κατεύθυνση του μοιράσματος. Αν κι υποψιάζομαι ότι ενδέχεται ακριβώς να ξεκινάει με την κατηγοριοποίηση "αυτός είναι για σεξ" κι "εκείνος είναι για σχέση" κι επομένως καταδικάζει πριν καν αρχίσει κάτι...κι αυτό πατριαρχικό κατάλοιπο από την ανάποδη I guess.
