Ο άνθρωπος ως σκεπτόμενο ον στην μεγαλύτερη διάρκεια της ύπαρξης του και στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού του περισσότερο πίστευε πάρα δεν πίστευε. Το γεγονός αυτό βοήθησε στην δημιουργία του ισχυρότερου όπλου του ανθρώπου ως προς την επιβίωση του και δεν είναι άλλο από την Κοινωνία. Η Κοινωνία απομάκρυνε τον άνθρωπο από την τροφική αλυσίδα και τον έκανε κύριο επί της Γης.Το να πιστεύει κάποιος ή όχι είναι απλά αποδοχή ή όχι ενός απλού δόγματος. Της ύπαρξης ή μη Θεού. Η ίδια η φύση κάθε δόγματος είναι η μη απόδειξη του. Τα μαθηματικά (η γλώσσα της λογικής) αναπτύχθηκαν πάνω στην αποδοχή ενός δόγματος (το σημείο στον χώρο).Η συζήτηση λοιπόν γύρω από την ύπαρξη ή μη Θεού νομίζω ότι δεν παρέχει σε καμία από τις δύο πλευρές τα κατάλληλα επιχειρήματα για να τα χρησιμοποιήσει. Μιλούσα πρόσφατα με ένα φίλο μου αρκετά θρήσκο για αυτό το θέμα και του είχα πει ως παράδειγμα ότι για μένα που είμαι άθεος, ακόμα και α αύριο γίνει η Αποκάλυψη με χολυγουντιανικό τρόπο, εγώ θα προσπαθώ να εξηγήσω βιολογικά το όλο θέμα και κατ' αντιστροφή ένας θρήσκος σε οποιοδήποτε φυσικό-βιολογικό θέμα θα βλέπει την Θεία βούληση.Είναι λοιπόν (κατα την άποψη μου πάντα) καθαρά εσωτερική και κοινωνική διαδικασία. Ακόμα όμως και σε αυτό θα φέρω ως συμβουλή και μόνο την Κριτική Σκέψη. Ας κρίνομε και ας αποφασίσουμε μόνοι μας απέναντι σε οποιαδήποτε Εργαλιακή μεθόδευση (είτε υπέρ της πίστης είτε υπέρ της αθείας).Επίσης συμφωνώ άλλο πίστη άλλο θρησκεία άλλο εκκλησία.Ο μοναδικός εχθρός που πηγάζει από αυτά απέναντι στην κοινωνία είναι ο Φονταμενταλισμός. Αν μία Ένωση Άθεων τα βάλει με τον φονταμενταλισμό θα την υποστηρίξω. Αν μία θρησκευτική ένωση τα βάλει με τον Φονταμενταλισμό θα την υποστηρίξω.Μακάρι να δημιουργήσουμε μία κοινωνία στην οποία το αν πιστεύει ή όχι κάποιος και το που πιστεύει να μην είναι σημείο αναφοράς και χαρακτηρισμού.