#7Ήξερα μια κυρία, καταπληκτική μαγείρισσα που μοίραζε τις συνταγές από εδώ και από εκεί. Τώρα που έχει πεθάνει οι 2-3 συνταγές της που φτάσανε και στα δικά μου χέρια είναι γραμμένες με το όνομά της στο βιβλίο συνταγών μου και κάθε φορά που τις φτιάχνω την θυμάμαι και την μνημονεύω.Είχα και μια θεία, ξακουστή μαγείρισσα που δεν έδινε ΠΟΤΕ συνταγές. Μάλλον τις φύλαγε για την κόρη της που όμως είναι τελείως άχρηστη στην κουζίνα. Πέθανε και πήρε την συνταγή για τα «καλυτέρα μπισκότα που έχω φάει στην ζωή μου» στον τάφο της. Κάθε φορά που τα θυμάμαι βρίζω την βλακεία της.Και φυσικά είναι όπως τα λέει η Α μπα, άμα τη δώσεις την συνταγή δεν σημαίνει ότι θα την πετύχει ο άλλος. Μου έχει τύχει να μου στείλει φίλη μήνυμα μετά από χρόνια, ότι έφτιαξε ένα γλυκό από δικιά μου συνταγή και με θυμήθηκε. Μου έχει τύχει να με πάρει τηλέφωνο απελπισμένη φίλη και τελικά να ανακαλύψουμε ότι προσπαθούσε να φτιάξει την πανακότα με γάλα 1% λιπαρών και καθόλου κρέμα γάλακτος. Και μου έχει τύχει να μου λέει φίλη ότι κάνει κάτι λάθος γιατί της πήρε 1 ώρα να καθαρίσει τα βύσσινα για να βγάλει τελικά μισό βαζάκι γλυκό, ελαφρώς καμένο. Δεν είχε καταλάβει από πού βγαίνει η φράση «να λείπει το βύσσινο» αλλά στο τέλος εκτίμησε τα βάζα βύσσινο που της έκανα δώρο τόσα χρόνια.